Rodzaje miodu – przewodnik po rodzajach miodu

Miód to naturalny produkt, który od wieków fascynuje ludzi swoją różnorodnością i wyjątkowym smakiem. Uznawany jest za jeden z najbardziej uniwersalnych darów natury, zaskakuje swoim bogactwem. Od jasnych po ciemne, od słodkich po bardziej intensywne – każdy rodzaj miodu różni się od siebie oraz ma coś innego do zaoferowania. W tym artykule odkryjesz odmiany miodu i to, jak różnią się od siebie pod względem smaku, zapachu, konsystencji i zastosowania.

__________________________________________

ARTYKUŁ SPONSOROWANY

__________________________________________

Dlaczego miody się różnią?

Nietrudno zauważyć, że miody różnią się między sobą barwą, smakiem i aromatem — niektóre są jasne, inne z kolei ciemne, jedne słodsze, a inne posiadają charakterystyczne posmaki. Z czego bierze się ta różnorodność? Kluczem do tej odpowiedzi jest rodzaj rośliny, z której pszczoły zbierają nektar, a następnie wytwarzają miód. W zależności od tego, gdzie umiejscowiona jest konkretna pasieka, pszczoły mają dostęp do różnych roślin — mogą to być zarówno łąki pełne polnych kwiatów, pola uprawne z rzepakiem, wrzosowiska, jak i lasy. Duży wpływ na rodzaj pozyskanego miodu mają także pory roku i panująca w tym czasie pogoda. Wszystkie te czynniki wpływają na właściwości miodu — jego barwę i smak.

Jakie są odmiany miodu?

Edukację na temat miodów warto zacząć od podziału dotyczącego procesu ich produkcji. Z tego względu miody naturalne możemy podzielić na 3 rodzaje: spadziowe, nektarowe i mieszane. Czym się od siebie różnią?

Miód nektarowy

Miody nektarowe należą do najpopularniejszych przedstawicieli miodów na całym świecie. To właśnie ten rodzaj miodu najczęściej można spotkać w sklepach. Jak sama nazwa wskazuje, miód nektarowy został wyprodukowany ze zbieranego przez pszczoły nektaru kwiatów. Charakteryzuje go jasny kolor i zapach przywołujący na myśl łąkę pełną kwiatów. Miody nektarowe dzielimy na kolejne typy, związane z rodzajem nektaru, z jakiego zostały wytworzone. Na tej podstawie wyróżnia się miody wielokwiatowe — wyprodukowany z wielu jego rodzajów, oraz odmianowe — w których zdecydowanie przeważa jeden gatunek.

Miód spadziowy

Miód spadziowy powstaje z substancji zwanej spadzią. Spadź to wydzielina pozostawiana na liściach i igłach przez mszyce, czerwie i inne owady. W zależności od tego, z jakiego rodzaju drzew pochodzi spadź (liściastych czy iglastych), miód ten dzielmy na dwa rodzaje. Miód ze spadzi liściastej (np. lipowej) jest zdecydowanie słodszy niż miód ze spadzi iglastej oraz posiada korzenny posmak. Miody spadziowe wyróżniają się swoim zielonkawym odcieniem. Charakterystyczny dla nich jest także specyficzny smak. Miody spadziowe, ze względu na rzadkość występowania spadzi, należą do miodów drogich.

Miód mieszany

Miód nektarowo-spadziowy i spadziowo-nektarowy powstaje po wymieszaniu ze sobą miodów ze spadzi i miodów z nektaru kwiatów. W zależności od proporcji, w jakich zostały wymieszane poszczególne rodzaje miodów, mogą przybierać odcienie od żółtobrązowej i brązowej, po ciemny brąz.

Poszczególne rodzaje i odmiany miodów — charakterystyka, właściwości, zastosowanie

Na wstępie warto dodać, że miód może być tradycyjnie stosowany w różnych dolegliwościach, jednak zawsze warto skonsultować się z lekarzem w przypadku problemów zdrowotnych.

Miód wielokwiatowy

Miód wielokwiatowy wytwarzany jest z nektaru kwiatów. W zależności od pory roku, podczas której został on pozyskany, miód ten ma różny kolor, zapach oraz smak. Zebrany na wiosnę będzie miał jasny odcień i łagodny smak, a z kolei miód wielokwiatowy wytworzony w lecie będzie ciemniejszy, bardziej aromatyczny i intensywniejszy w smaku. Tradycyjnie stosowany w kuchni do różnego rodzaju potraw. Według medycyny ludowej może wspierać leczenie schorzeń układu pokarmowego oraz może wspierać pracę woreczka żółciowego i wątroby. Może być również pomocny w przypadku chorób dróg oddechowych oraz może okazać się wsparciem w przypadku przeziębienia, grypy i alergii.

Miód lipowy

Miód lipowy powstaje z nektaru pochodzącego z kwiatów lipy. Charakteryzuje się żółtą lub zielonkawą barwą (w stanie ciekłym), po krystalizacji zyskuje lekko pomarańczowe, a nawet brunatne zabarwienie. Ma drobnoziarnistą konsystencję i bardzo wyraźnie pachnie. Posiada ostry smak, wzbogacony o nutę goryczki. Wiele osób uważa, że miód lipowy może wykazywać właściwości zdrowotne — może wspierać układ odpornościowy, układ oddechowy, a także może okazać się pomocny w przypadku przeziębienia lub grypy. Co więcej, miód lipowy może wspomagać pracę mózgu, ułatwiać zasypianie i łagodzić stres. Swoje zastosowanie może znaleźć również w schorzeniach dróg moczowych.

Miód rzepakowy

Miód rzepakowy charakteryzuje się prawie bezbarwną lub słomkową barwą, a po procesie krystalizacji staje się zupełnie bezbarwny. Jego konsystencja jest kremowa, wręcz maślana, a smak bardzo słodki. Zapach miodu z nektaru rzepakowego przywodzi na myśl kwitnące kwiaty rzepaku. Miód rzepakowy może wspomagać pracę układu pokarmowego i w niektórych przypadkach stanowić wsparcie w leczeniu schorzeń układu pokarmowego. w tym  wrzodach żołądka i jelit, a także w przypadku stanów zapalnych dróg oddechowych.

Miód faceliowy

Miód faceliowy pozyskiwany jest wyłącznie z kwiatów facelii niebieskiej. Ma jasną, żółtą barwę, która po krystalizacji może stać się delikatnie biała. W smaku bardzo łagodny, słodki i aksamitny, a jego zapach kojarzy się z ziołami. Miód faceliowy może wspomagać proces leczenia podczas zapalenia górnych dróg oddechowych, chorobach układu krążenia, miażdżycy i nadciśnieniu tętniczym.

Miód gryczany

Miód gryczany wytwarzany jest z nektaru kwiatów gryki. Charakteryzuje się ciemnym kolorem, bez względu na to czy przeszedł już proces krystalizacji, czy też nie. Ma bardzo intensywny zapach oraz ostry, lekko piekący smak. Ze względu na zawartość żelaza, uważa się, że może być stosowany w przypadku anemii, spowodowanej jego niedoborami. Z tego samego powodu często sięgają po niego osoby na dietach wegańskich i wegetariańskich. W medycynie ludowej istnieje także przeświadczenie, że miód gryczany przy odpowiednim zastosowaniu, może działać oczyszczająco oraz że może wzmacniać serce i układ krwionośny.

Miód akacjowy

Miód akacjowy ma jasnosłomkowy kolor, który po krystalizacji staje się bardziej kremowy. Ze względu na rzadkość występowania akacji w naszym kraju, niezwykle trudno spotkać w Polsce ten rodzaj miodu. Według apiterapii miód akacjowy może pomagać na dolegliwości żołądkowe oraz może działać regenerująco i ochronnie na błonę śluzową przewodu pokarmowego. Miód akacjowy może również ułatwiać zasypianie i regenerację organizmu.

Miód wrzosowy

Miód wrzosowy charakteryzuje się ciemnym, brunatnym kolorem i galaretowatą konsystencją, a po krystalizacji zmienia się w pomarańczowy i ciemnobrunatny, o konsystencji drobnoziarnistej. Miód wrzosowy jest lekko gorzkawy oraz posiada intensywny zapach wrzosów. Uważa się, że miód wrzosowy w zestawieniu z odpowiednią metodą leczenia, może stanowić wsparcie w przypadku chorób układu moczowego (nerki, pęcherz) oraz że może być pomocny przy zapaleniu jelit i przeroście prostaty.

Miód koniczynowy

Miód koniczynowy powstaje z nektaru pochodzącego z koniczyny białej lub czerwonej. Miód z koniczyny białej jest słomkowożółtego koloru (po krystalizacji jaśnieje) oraz posiada zapach kwiatów. Z kolei miód z koniczyny czerwonej po krystalizacji staje się biały i zyskuje kwaskowaty smak.

Miód Manuka

Miód Manuka pochodzi z Australii i Nowej Zelandii i jest bardzo popularny. Posiada intensywny smak, ostry zapach i ciemny kolor. Ten rodzaj miodu może wykazywać właściwości wspomagające w leczeniu ran oraz owrzodzeń.

Miód spadziowy

Miód spadziowy iglasty i miód spadziowy liściasty posiadają charakterystyczny smak i korzenny posmak oraz wyróżniają się swoim zielonkawym odcieniem. Miód ze spadzi liściastej jest słodszy niż ze spadzi iglastej. Według medycyny ludowej liściaste miody spadziowe mogą wykazywać działanie neutralizujące i detoksykujące oraz mogą działać wzmacniająco na układ kostny. Z kolei iglaste miody spadziowe mogą pomóc w stanach przemęczenia i osłabienia fizycznego oraz psychicznego. Miód spadziowy może również wzmacniać pracę serca i naczyń krwionośnych oraz może być stosowany przy schorzeniach układu pokarmowego, oddechowego oraz przy obniżonej odporności.

Miód malinowy

Prawdziwy miód malinowy ma żółty kolor (w stanie płynnym), który po krystalizacji zmienia się na prawie biały. Ma słodki smak oraz przyjemny zapach przywodzący na myśl maliny.

Miód mniszkowy

Miód mniszkowy ma jasnobrązowy kolor i ciągnącą konsystencję (w trakcie krystalizacji jest mazisty, a następnie twardy o żółtym kolorze z białymi wykwitami). Uważa się, że miód mniszkowy może pomagać w przypadkach chorób żołądka i jelit oraz przy problemach z trawieniem, oraz że może wspomagać pracę wątroby. Swoje zastosowanie może również znaleźć w przypadku schorzeń reumatycznych i niedokrwistości.

Miód nawłociowy

Miód nawłociowy wyprodukowany jest z nektaru pochodzącego z nawłoci — rośliny silnie miododajnej należącej do gatunków inwazyjnych. Jest niezwykle rzadki oraz charakteryzuje się kolorem od żółtego do pomarańczowego. Miód nawłociowy szybko się krystalizuje, a w smaku jest lekko cytrusowy.

Miód bławatkowy

Miód z nektaru pochodzącego z bławatka. Ze względu na rzadkość występowania tej rośliny, tego rodzaju miodu jest bardzo niewiele, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Stosowany głównie do dań i napojów na słodko, do marynat mięsnych oraz w kosmetyce.

Miód nostrzykowy

Miód nostrzykowy pochodzi z nektaru zebranego z rośliny zwanej nostrzykiem. Posiada delikatny smak, lekko wpadający w nuty kwiatowe z wyraźnym akcentem ziołowym. Występuje w kolorach od jasnozłotego do złocistego. W apiterapii uważa się, że miód ten może wykazywać właściwości antyseptyczne i wspomagające układ odpornościowy. Stosunkowo nieczęsto można go spotkać w sprzedaży, ze względu na rzadkość upraw nostrzyka.

Dlaczego pszczoły zbierają miód — Proces powstawania miodu

Miód jest ważnym źródłem pszczelego pożywienia, dostarcza im energii i potrzebnych składników odżywczych. Za proces jego zbierania odpowiedzialne są pszczoły robotnice, które każdego dnia wyruszają na poszukiwania kwiatów, z których pozyskują nektar bogaty w cukry (fruktozę i glukozę). Nektar ten gromadzą w miodniku znajdującym się na ich gardzieli, gdzie łączy się on z enzymami rozkładającymi cukry i stopniowo przekształca je w miód. Następnie robotnice wracają do ula, gdzie innym pszczołom przekazują nagromadzony wcześniej nektar, te z kolei go przetwarzają, czego efektem jest gęsty i słodki miód. Pszczoły, chcąc zapewnić sobie pożywienie w okresie niedostatku pożywienia, który przypada na zimowe miesiące, przechowują miód w plastrach.

Jak przechowywać miód?

Przechowywanie miodu jest banalnie proste. W tym celu wystarczy suche, chłodne i zacienione miejsce — może to być piwnica, spiżarnia lub przydomowy garaż. Warto wspomnieć, że temperatura przechowywania miodu ma wpływ na proces krystalizacji oraz razem z poziomem zawartości cukrów prostych, stanowi kluczowy czynnik wpływający na szybkość jego postępowania. Idealna temperatura krystalizacji wynosi pomiędzy 16 a 18 stopni Celsjusza — po jej przekroczeniu proces będzie zachodził wolniej. Krystalizacja jest procesem naturalnym, występującym bez względu na rodzaj miodu i nie wpływa na jego jakość.

Podsumowanie

Miody to niezwykle zróżnicowane produkty, które mogą różnić się nie tylko smakiem, ale również kolorem i konsystencją. W zależności od rodzaju rośliny, z której pochodzi nektar, powstają miody nektarowe, spadziowe oraz mieszane. Każdy z tych rodzajów ma swoje unikalne cechy, które sprawiają, że miód staje się nie tylko popularnym dodatkiem do potraw, ale i cenionym składnikiem w kuchni. Miód to produkt spożywczy, który warto uwzględniać w ramach zróżnicowanej diety. W razie wątpliwości dotyczących zdrowia należy skonsultować się ze specjalistą.

Mamy nadzieję, że dzięki wiedzy zawartej w tym artykule łatwiej Ci będzie wybrać miód, pasujący do Twoich oczekiwań.

__________________________________________

ARTYKUŁ SPONSOROWANY

__________________________________________