Anty-TG a Hashimoto – jaki wynik anty-TG przy Hashimoto jest prawidłowy?

Oznaczenie miana przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-TG) to jedno z badań wykonywanych w ramach diagnostyki autoimmunologicznego zapalenia tarczycy i innych schorzeń gruczołu tarczowego. Zwykle zostaje ono zlecone przez lekarza w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w stężeniu TSH, FT4, FT3 i anty-TPO oraz pojawienia się symptomów charakterystycznych dla Hashimoto. Wyniki anty-TG – jak je prawidłowo zinterpretować i o czym świadczą odchylenia od normy?

Czym jest anty-TG?

Zanim poruszymy kwestię Hashimoto – wyników anty-TG i ich znaczenia w diagnozowaniu chorób gruczołu tarczowego – warto dowiedzieć się, czym w ogóle jest tyreoglobulina i atakujące ją przeciwciała. Otóż TG to nic innego jak białko produkowane przez komórki pęcherzykowe tarczycy, magazynujące jej hormony, tj. tyroksynę (T4) i trójjodotyroninę (T3). Anty-TG z kolei to przeciwciała skierowane przeciwko tyreoglobulinie, które w nadmiarze mogą prowadzić do uszkodzenia narządu, stopniowo zmniejszając jego wydolność. Według statystyk ich poziom wzrasta u większości osób zmagających się z Hashimoto. Anty-TG w chorobach autoimmunizacyjnych – co powinieneś wiedzieć na ten temat?

Jaką rolę odgrywa anty-TG w Hashimoto?

Oznaczenie miana przeciwciał anty-TG to jeden z elementów niezbędnych do diagnozowania schorzeń gruczołu tarczowego na tle autoimmunologicznym i nowotworowym. Głównym wskazaniem do jego wykonania jest powiększenie narządu, pojawienie się wola lub guzków oraz wykrycie nieprawidłowości w stężeniu TSH, FT3, FT4 i anty-TPO, czyli przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej. Aby jego wyniki były miarodajne, należy przystąpić do niego na czczo i po krótkim odpoczynku. Najlepszą porą na pobranie krwi są godziny poranne.

Specjalista może wystawić skierowanie na powyższe badanie, kierując się symptomami zgłaszanymi przez pacjenta. O przewlekłym zapaleniu tarczycy mogą świadczyć takie objawy jak osłabienie, stany depresyjne, wahania nastroju, problemy z pamięcią i koncentracją, zaburzenia rytmu serca, przyrost masy ciała, wypadanie włosów, łamliwość paznokci, bladość i suchość skóry, senność, bóle mięśni i stawów oraz zwiększona wrażliwość na zimno, która towarzyszy wielu osobom borykającym się z Hashimoto. Anty-TG a zakresy referencyjne – jak dokładnie się kształtują?

Anty-TG w Hashimoto – normy

Jaki wynik anty-TG przy Hashimoto jest prawidłowy? Na początek warto podkreślić, że normy mogą różnić się w zależności od laboratorium, zasad obowiązujących w danym punkcie pobrań oraz metod analitycznych. Nie bez znaczenia jest także wiek i płeć badanej osoby. To właśnie dlatego należy interpretować je na podstawie informacji zawartych w dokumentacji medycznej wydanej pacjentowi. Większość źródeł podaje, że górna dopuszczalna wartość przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie wynosi ok. 100 lU/ml. Pamiętaj, że analizowanie wyników na własną rękę jest niewskazane, dlatego najrozsądniejszym rozwiązaniem będzie omówienie ich ze specjalistą. Podczas konsultacji lekarz porówna je z innymi parametrami oraz dolegliwościami, z którymi się zmagasz.

Za wysokie anty-TG w Hashimoto

Wysoki poziom przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie stwierdza się u ok. 80% osób z autoimmunizacyjnym zapaleniem tarczycy. Warto jednak mieć na uwadze fakt, że nie występuje on jedynie przy Hashimoto – wyniki anty-TG powyżej normy mogą świadczyć również o chorobie Gravesa-Basedowa, podostrym zapaleniu tarczycy, gruczolaku oraz obecności zmian nowotworowych, w tym raka brodawkowatego i pęcherzykowego.

Co ciekawe, wysokie miano anty-TG bywa następstwem innych schorzeń o podłożu autoimmunologicznym, takich jak toczeń rumieniowaty układowy, cukrzyca typu 1, reumatoidalne zapalenie stawów czy niedokrwistość złośliwa. Wspomniane przeciwciała mogą wzrosnąć także wskutek uszkodzenia tarczycy podczas zabiegu chirurgicznego, wykonania biopsji cienkoigłowej przed upływem 2 tygodni od pobrania materiału oraz w trakcie jodoterapii.

Za niskie anty-TG w Hashimoto

Niskie stężenie przeciwciał anty-TG uznaje się za fizjologiczną normę, jednak nie wyklucza ono Hashimoto czy innych chorób autoimmunizacyjnych. Ich całkowity brak lub spadek poniżej zakresów referencyjnych z kolei to najczęściej konsekwencja tyreoidektomii, czyli operacyjnego usunięcia gruczołu tarczowego.

Nie bez powodu oznaczenie przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie to ważny element diagnostyki Hashimoto. Wyniki anty-TG – w zestawieniu z innymi parametrami – pozwalają wykluczyć lub potwierdzić schorzenia w obrębie gruczołu tarczowego, w tym te o podłożu autozapalnym. Jako że muszą być one porównane z innymi badaniami, ich interpretacją powinien zająć się specjalista, najlepiej tyreolog lub endokrynolog.

Źródła:

• Sadowska-Przytocka A. Znaczenie wybranych przeciwciał przeciwtarczycowych w etiopatogenezie pokrzywki autoimmunologicznej. Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu Katedra i Klinika Dermatologii. Poznań 2015.
• Caquet, „250 badań laboratoryjnych”, Warszawa, 2007, str. 388–389.
• https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30332318/
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5422478/
• https://journals.viamedica.pl/forum_medycyny_rodzinnej/article/download/51240/37965